ALLERGIE OP REIS | Dit zijn de no-go’s in Azië

Stikkend boven de wc hangen omdat je een allergische reactie hebt. Het is de horror op reis: doodziek worden van (lokale) gerechten. Maar helaas is het wel de realiteit als je Miss Mega Allergisch bent. Laat je je daardoor tegenhouden om op reis te gaan? Hell no! Hier behoed ik je voor de no-go’s in Azië.

En die no-go’s zijn gebaseerd op mijn allergie voor: melk, ei, noten en pinda’s. Ik heb alle gerechten eigenhandig uitgeprobeerd en daar eeuwige gesprekken over gevoerd. Het is niet alleen maar ellende, het is ook echt wel feest! En dus deel ik ook de ‘YES PLEASE’ gerechten met je. Hopelijk kan ik je hiermee helpen en ga jij veilig met een allergie op reis.

Thailand was de eerste plek ever waar ik oosters eten proefde, en waar echt een wéreld voor me open ging. Al die nieuwe smaken. Geuren. Kleuren. Fántastisch.

Ik was wel heel lang bang om iets te bestellen (want: begrijpen ze me wel?!), maar daar had ik gelukkig een oplossing voor. Inmiddels eet ik zonder paniekaanval in Thaise restaurants, maar kan ik nog wel flink in paniek raken van markten en kleine food kraampjes langs de kant van de weg.

Waarom? Omdat alle ingrediënten door elkaar liggen en er overal sporen ronddwarrelen. Zeker met ei en noten kan dat levensgevaarlijk zijn (voor mij dan). Dus die marktjes bekijk ik altijd met een kunstig oog: het is een feest om naar te kijken. Maar om eten veilig binnen te krijgen zoek ik een restaurantje op waar ik word begrepen door chef en serveerster.

Tip: laat je allergieën vertalen in het Thais, dat maakt de communicatie zóveel makkelijker. En vertrouw erop dat het goed komt. Die Thai weten wat koken is.

Extra tip: bestel hier jouw gepersonaliseerde allergiepasje in het Nederlands en Engels.

Maleisië is mooie mix aan culturen. Denk aan: Chinees, Thais, Indisch en Moslim. Vanwege die laatste zul je in sommige restaurants geen varkensvlees vinden. Maar: keuze genoeg!

Zelf heb ik vooral op de stranden (van Langkawi) gegeten, kookte ik verder zelf (ik huurde een appartementje met keuken in Penang) en at ik Indisch in Kuala Lumpur. Op de stranden bestelde ik steeds hetzelfde: seafood, seafood en nog eens seafood. Denk aan: gegrilde gamba’s, gamba’s in knoflook (kijk uit met boter), inktvis met sambal en viscurry’s. Dat at ik dan met rijst, gegrilde groenten of salades. Genieten!

In Singapore heb je van die hippe hawkers (food courts) waar je meestel een gemixte keuken van Chinees, Thais en Maleisisch vindt.

Zelf heb ik veel over deze hawkers gestrolled, op zoek naar iets wat ik durfde te eten. Eindstand: ik ben er één keer gaan eten, en eindigde met een droge salade met tomaatjes (geen grap). Ik heb het idee dat ik daar niet goed begrepen werd door de chefs en daardoor durfde ik het niet aan om iets te proberen. Mocht je een dare devil zijn, dan raad ik je aan om seafood van de barbecue te proberen. Zelf ben ik dan weer mega-bang voor de marinade (wat zit daar in?!) en voor alle sporen die op zo’n markt ronddwarrelen. Maar een feest voor het oog is het zeker.

Eten deed ik dan weer in m’n vertrouwde Thaise keuken. Zo at ik daar, net als in Thailand, fried rice zonder ei en rode curry’s zonder noten

In Indonesië spot je óveral van die heerlijke eetstalletjes. In deze variant: Bakso Malang.
Ook wel: Indonesische gehaktballetjes (met gluten en ei).

Ik heb geen flauw idee hoe deze geurende snack smaakt, want als Miss Mega Allergisch mag ik dit natuurlijk allemaal weer niet hebben. Maar: het ziet er heerlijk knus uit. Iemand ooit zo’n balletje geproefd? En, hoe smaakt ‘ie?

Verder vind ik het eten in Indonesië echt een feest! 

Wat ik vooral hoorde over de Filipijnen was ‘dat het eten er echt niet lekker is’. Ik vond het dus echt rete-spannend om naar dat land te reizen, want wat kon ik daar ingodsnaam eten?

Ik reisde van Cebu naar Bohol naar Palawan naar El Nido – en moest daar het land ontvluchten door het coronavirus, maar dat is een ander verhaal (benieuwd? Lees het hier). Op al deze bestemmingen had ik één favoriet gerecht: pinakbet. Een groentegerecht vol aubergine, pompoen, zoete aardappel en groene bonen. Yam! Daarnaast was ik ook fan van de adobo pusit: intkvis met met sojasaus.

Wat mij opviel aan de Filipino keuken is dat ze er zóveel met ei doen. Ze serveren zelfs popcorn met ei (?). Wat me ook opviel is dat de Filipino’s verrassend goed Engels spreken, dus blijf vooral communiceren over je allergieën. Zo at ik heerlijke seafood fried rices (zonder ei), gebakken inktvissen en verrassend lekkere groentegerechten.